slâm Tasavvuf Kültüründe, ubûdiyyet, muhabbet ve hürriyet kavramları arasında önemli bir bağlantı vardır. Kulluk sayesinde, Allah Teâlâ’nın rıza ve sevgisine odaklanan ve Allah’ın sevgisi ve rızası dışındaki esaretlerden özgürleşen bir kul için, hakiki aşk ve muhabbet gerçekleşir. İnsan, kullukla özgürleşir. O, kullukla özgürleştikçe, onun kalbinde ilahî aşk ve sevgi zuhur eder. Aslında aşk ve muhabbet, bir vasıfla vasfedilemez, bir hudutla sınırlandırılamaz. Aşk, tarif edilemez. Bununla beraber idrak için aşktan daha açık ve daha yakın bir şey yoktur. Aynı zamanda “Muhabbet, taat ile kucaklaşmak ve muhalefetle zıtlaşmaktır.” 1 Aşk ve muhabbet, tasvir edilemeyecek kadar muhteşem ve sınırsız duygular olmasına rağmen, insanın yaratılışında bu duygular bulunduğu için, aşk ve muhabbet; fıtrîdir ve doğaldır. Muhabbetin özünde ise, Allah’a itaat yer alırken, Allah’ın rızası haricindeki her şeye muhalif olmak gerekmektedir. İnsanın özünde yer alan bu duygular, kullukla yücelir. Allah’a aşk ve muhabbetle bağlanan bir kul için, Allah’ın rızası ve sevgisi dışındaki her şeyin esaretinden hürleşmek mümkün olabilir.
In Islamic Mysticism, there is an important connection between the terms of servitude, love and freedom. Thanks to being a servant, a servant focusing on Allah’s sake and love, and freeing himself from other desires, would reach genuine love and affection. A human becomes free through being a servant. As he becomes free by being a servant, a divine love and affection would enlighten in his heart. In fact, love and affection could not be narrowed down to a single adjective, and could not be limited by borders. Love could not be described. But besides this, there is nothing closer and more obvious than love to understand the truth. At the same time, “Love is to embrace a friend, and to oppose opposition.” 2 Even though love and affection are magnificent and borderless
